Tutaj zebraliśmy wszystkie informacje dotyczące modelowania molekularnego, oprogramowania, zagadnień, sposobu rozwiązywania problemów - czyli wszystko to co może się przydać każdemu chemikowi, farmaceucie, biologowi czy pasjonatowi.

Ćwiczenie

Struktura karbokationu w reakcji addycji bromu do trans-2-butenu


Addycja bromu do wiązania podwójnego przebiega w dwóch etapach. Pierwszym etapem jest utworzenie stabilnego karbokationu, który przyłącza następny atom bromu tworząc wicynalną dibromopochodną. W pierwszym etapie cząsteczka Br2 zbliża się do wiązania podwójnego i następuje polaryzacja wiązania Br-Br. Następnie tworzy się bromokation. Struktura kationu będzie decydowała o produktach reakcji. Poniżej znajdują się możliwe schematy struktur karbokationów.


Strzałkami zaznaczono możliwe miejsca przyłączania drugiego atomu bromu. Dwa możliwe karbokationy, które mogą powstać będą prowadziły do różnych izomerów optycznych.

Na podstawie modelowania metodą B3LYP/6-31G(d,p) określ geometrię możliwego karbokationu. Wiedząc, że wyniku tej reakcji powstaje tylko izomer (R,S) 2,4-dibromobutanu, określ właściwą ścieżkę reakcji chemicznej i odpowiedz na pytania:

1. Dlaczego stabilniejszy jest karbokation cykliczny?

2. Jakie izomery można obserwować podczas addycji bromu do cis-2-butenu?

3. Czy wielkość atomu bromu oraz ilość jego elektronów walencyjnych ma znaczenie w tworzeniu cyklicznego kationu, porównaj swoje spostrzeżenia z innymi karbokationami (np.: CH3-CH2-CH+-CH3)

4. Jakiego rodzaju jest to addycja - syn czy anty?

Literatura


1 Roberts and G. E. Kimball, The Halogenation of Ethylenes; J. Am. Soc; 59, 947 (1937)

Ćwiczenie

Molekularny elektrostatyczny potencjał -MEP

 

    1. Porównaj mapy potencjałów elektrostatycznych dla anionów F-, Cl- , Br-, J-. Dlaczego mapy potencjałów różnią się, jeżeli całkowity ładunek jest taki sam dla wszystkich atomów. Obliczenia przeprowadź w metodzie B3LYP z użyciem bazy funkcyjnej 6-31G(d).
    2. Sporządź mapy potencjałów dla cząsteczek OH-, H3O+, H3C-CH+-CH3, NH2-, NO2+, HSO3+. Określ, do jakiej grupy czynników należą dane cząsteczki. Potwierdź to dodatkowo przykładami mechanizmów reakcji, w których uczestniczą wymienione cząsteczki. Obliczenia ? optymalizacja struktur oraz obliczenia MEP przeprowadź w metodzie B3LYP z użyciem bazy funkcyjnej 6-31G(d).
    3. Wykonaj mapy potencjału elektrostatycznego aminokwasów: arginina, lizyna, cysteina, metionina, walina, fenyloalanina, kwas glutaminowy, prolina, bazując na strukturach optymalizowanych metodą B3LYP w bazie funkcyjnej 6-31G(d). Czy na podstawie MEP można określić rodzaj aminokwasu aminokwasów (zasadowy, kwaśny).
    4. Wykonaj mapy potencjału elektrostatycznego dla uracylu, tyminy, adeniny, guaniny, cytozyny. Czy na podstawie tych obliczeń można określić komplementarność zasad? Obliczenia przeprowadź w standardowej metodzie B3LYP z użyciem bazy funkcyjnej 6-31G(d).

Ćwiczenie

Obrót protonów grupy metylowej w projektowaniu nano-zabawek

Rotacja protonów w grupie metylowej toluenu wymaga 13.94 cal/mol.[1] Energia ta zmienia się w zależności od podstawników w pierścieniu oraz od grup sąsiadujących. Grupy sąsiadujące przez oddziaływania typu wiązania wodorowego lub słabych oddziaływań van der Waalsa podwyższają tą energię. Badając 1,2-dimetylobenzen możemy założyć, że oddziaływania między grupami metylowymi mogą wzajemnie wpływać na rotacje grup (rys B). Rotacja przebiega tak jakby te dwie grupy zachodziły na siebie jak to ma miejsce w kołach zębatych. Oczywiście oddziaływania te są bardzo, bardzo słabe, bo odległości między protonami są duże. Najmniejsze położenie protonów z różnych grup metylowych wynosi około 1.6A.

Ćwiczenie

Polarność rozpuszczalników

Nie jednokrotnie na zajęciach laboratoryjnych z chemii organicznej wykorzystywane są dwa typy rozpuszczalników polarne i nie polarne. Rozpuszczalniki stosowane to:

Ćwiczenie
Tautomeryzacja poprzez wiązanie wodorowe w N-salicylidenoanilinie

Ciekawym przykładem reakcji jest tautomeryzacja N-salicylidenoaniliny, która wykazuje właściwości fotochromowe. W stanie podstawowym w ciemności substancja ta jest żółta, a po naświetleniu ultrafioletem (czyli po dostarczeniu energii do układu) przybiera barwę czerwoną. Zmiana barwy jest wyniku powstania formy tautomerycznej, która jest odpowiedzialna za fotochromizm.